Nog voordat de Coronamaatregelen werden getroffen moest ik naar de tandarts. Eerlijk gezegd kom ik daar niet zo graag. Als kind heb ik eens een voortand verloren bij een valpartij op de rand van het zwembad. In mijn herinnering is het vanaf dat moment foute boel met mijn gebit en is er altijd wat. Ik heb vele zwetende uurtjes met uitgelopen mascara door de tranen in de tandartsstoel doorgebracht. Maar ik dwaal af.…
Ik moest dus voor controle naar de tandarts en die had er die dag extra veel zin in. Dat wil zeggen, hij nam de tijd. Hij zou de week erop met vakantie gaan en ik denk dat dat zijn stemming extra zonnig maakte. En zo kwam het dat we aan de praat raakten over mijn vak. Hij wist dat ik advocaat was en ik vertelde dat ik de toga aan de wilgen heb hangen omdat ik veel meer van het vak van mediator ben gaan houden. Daar wilde hij meer over weten.
Ik vertelde dat er wat mij betreft niets mooiers is dan personen die niet meer zo goed weten hoe ze nog met elkaar moeten communiceren te helpen om elkaar weer te begrijpen. Dat je als mediator, anders dan als advocaat, vooral aansluiting creëert op gezamenlijke belangen. Dat het er in mediation niet om gaat wat de waarheid is of wie er gelijk heeft en dat het veel interessanter is om te onderzoeken wat je nodig hebt om elkaar tegemoet te treden. De blik voorwaarts krijgen en oplossingsgericht.
Mijn tandarts vroeg mij toen of het altijd gaat over geruzie en het repareren van misverstanden en miscommunicatie. Ik moest hem natuurlijk toegeven dat dat vaak wel het geval is en ook dat conflicten in verschillende stadia kunnen verkeren. Soms is een conflict zo ver geëscaleerd dat er geen beginnen aan is om te bemiddelen. Veel vaker is er gelukkig wel ruimte om de neuzen weer dezelfde kant op te krijgen. Meestal leidt mediation tot een voor iedereen bevredigende oplossing.
En ik vertelde dat het zeker ook voorkomt dat partijen die met elkaar willen gaan samenwerken juist vooraf een mediator als onafhankelijke gespreksleider inschakelen. We noemen dat ook wel ‘pre -mediation’. De bedoeling daarvan is om mogelijke valkuilen die gedurende de samenwerking kunnen ontstaan zoveel mogelijk vooraf te bespreken en vooraf afspraken te maken hoe met zo’n situatie wordt omgegaan. Als voorbeeld noemde ik twee mensen die samen een geweldig bedrijfsidee hebben en voordat ze de samenwerking aangaan op deze manier duidelijke afspraken maken vanuit het oogpunt van een gezamenlijk belang. Dat is toch anders dan wanner twee advocaten ieder de belangen van hun eigen cliënt moeten verdedigen.
“Grappig”, besloot de tandarts. “Dan doen we dus eigenlijk eenzelfde soort werk. Bij voorkeur preventief, om problemen te voorkomen. En als het toch mis gaat helpen om de kwestie weer op te lossen.”
Nooit had ik gedacht dat je mijn werk met dat van een tandarts zou kunnen vergelijken! Ik had deze keer trouwens geen gaatjes.
